Omdat het al even niet lukt om ’s avonds af te spreken met een ex-collega’tje besluiten we om op zondagmiddag te gaan brunchen. Eerst proberen we bij Table Stories, daar kunnen we helaas pas om 14u00 terecht. Als alternatief komen we uit bij Little Things: tevens in de ruime buurt van Dampoort, iets verder op de Antwerpse Steenweg in Sint-Amandsberg.
Het exterieur van Little Things spreekt niet meteen aan, eens binnen wordt dat meteen gecompenseerd door veel hout en gezelligheid. Mijn gezelschap zit nog niet helemaal of het wordt even stil, want wat zullen we in godsnaam kiezen?
Even rondkijken leert mij dat ik niet veel voel voor de brunch Little things (€ 12,80) met huisgemaakte granola, biologische yoghurt, gebakken fruit en smoothie van de dag. Voor mij mag het vandaag iets minder gezond zijn met de Engelse brunch (€ 14): eggs florentine (spinazie, spek en spiegelei op sweet bun), worstjes en bonen in tomatensaus. Aan de overkant gaat de voorkeur uit naar de Franse brunch (€ 11,80): croissant, stokbrood, kaas- en vleesplankje, eitje.
Als drankjes vragen we cappuccino (€ 2,80) en sinaasappelsap (€ 2,20) – dat laatste kan versgeperst, maar dat hoeft niet voor mijn compagnon.
Ik geef toe dat ik bij een Engelse brunch meteen overspoeld wordt door een jeugdsentimentele golf. We zijn als tieners een aantal keer het Kanaal overgevaren voor een gezinsvakantie in het Verenigd Koninkrijk: Schotland, Wales, Lake District. Indertijd ging ik als 100% vegetariër (geen vlees, geen vis) door het leven, dus geen worstjes toen. Voor bonen in tomatensaus had ik daarentegen destijds al een erg week zwak: thuis kweekte ik de gewoonte om een blik – bij voorkeur van de Aldi wegens naar mijn mening lekkerder dan van bijvoorbeeld het merk HAK – boontjes open te trekken wanneer ik mezelf moest voederen.
Verder moet ik toegeven dat dat bonenzwak nog niet zoveel voorstelt tegenover mijn eierfetisj. Comédienne Lies Lefever pest mij online geregeld met mijn fascinatie voor spiegeleieren, een erfenis van mijn bijna 10 jaar vegetarisch bestaan. En nog steeds vind ik eieren multi-inzetbaar: als ontbijt (zachtgekookt, geroerd of paardenoog), lunch of avondmaal. De perfecte quick & tasty solo dish. Het feit dat wij vroeger op donderdag altijd eieren met huisgemaakte frietjes aten, wakkerde die liefde nog verder aan. Tot slot even melden dat mijn moeder die wekelijkse traditie afkeek van haar moeder (ook wel: mijn oma): in Boezinge was dat echter op vrijdagmiddag het vaste menu. Ik hoef wellicht niet te zeggen dat de kerk daar voor iets tussen zat, want op vrijdag werden de gelovigen namelijk verondersteld om geen vlees te eten – een hele opgave voor mijn grootouders die beenhouwers waren – en te vasten.
Genoeg over jeugdsentimenten, terug naar Little Things en onze zondagse brunch. Hoewel ik vooraf op hun Facebookpagina iets las over een kleine Engelse portie in vergelijking met het prijskaartje van € 14. Persoonlijk vind ik de verhouding tussen hoeveelheid en prijs wel gerechtvaardigd. En ook op de kwaliteit kan ik niets aanmerken, in het bijzonder de sweet bun – die voor mij niet per se zoet hoeft te zijn – bevalt. De kleine worstjes vind ik vooral schattig en de warme bonen maken het helemaal Brits.
Ook aan de Franse kant hoor ik geen klachten. De croissants blijken inmiddels wel uitgeput en daarom krijgt ze (na een check indien geen probleem door Ms Little Things) een chocoladekoek in de plaats. Een fractie van een seconde kijk ik jaloers naar het zachtgekookte eitje met soldaatjes en dan slaat de geur van spiegelei met spek en baked beans terug in mijn neus. Neen, ik maakte de juiste keuze!
Ik proef nog de gember-citroenlimonade (€ 3,80) uit de ‘vers van de pers’ categorie. Fris!
Wanneer je in Gent met een brunchadresje start, dan kan ik mij inbeelden dat het geen gemakkelijke opgave is om je te onderscheiden van de anderen. Ik vind de insteek van Little Things met de Franse, Engelse en Little Things brunch best geslaagd. Het enige vreemde vond ik dat je op zondag om 11u30 gaat brunchen en aan de tafel naast jou een buurvrouw blijkbaar al aan lunchen toe is. Ze eet met veel smaak een lasagne. Nu ben ik persoonlijk zelf zo’n kliekjesfan die als ontbijt met veel plezier de koude restjes van het vorige avondmaal – bijvoorbeeld lasagne – verorbert, maar tijdens een zondagsbrunch vind ik het een tikkeltje raar. Gewoon een tikkeltje, meer niet…