Restaurants met een Michelinster vallen wel vaker op promoties à la Dining with the Stars terug om hun couvertvolume wat op te krikken. Zo ook Jaloa, een zaak met één ster in centrum Brussel. Deze actie staat voor een 4-gangenlunch aan € 44 of een 5-gangendiner aan € 55; wij tekenen in op de middagoptie.

Na een vergeefse poging om een parkeerplek in de buurt van de “vismarkt” te vinden, maken we gebruik van de service voiture die het restaurant aanbiedt. Eens binnen worden onze jassen weggehangen en krijgen we een tafel toegewezen door het voorkomende – en overwegend tweetalige, geen onbelangrijk detail in Brussel – personeel.

Als aperitief stellen ze een huischampagne voor of Italiaanse bubbels met een rosé kleurtje. De meest originele keuzemogelijkheid (de laatste dus) kan ons krijgen. Daarbij serveren ze een wachtbordje met drie hapjes: een brandade van kabeljauw, een slasoepje met een espuma van Ibericoham en een risottokroketje.

Even later komt een ober polsen of we graag wijn drinken bij ons ‘Dining with the Stars’ menu. We geven aan de wijnkaart wel even te willen zien, zonder voor een volledig wijnarrangement te gaan – om toch ietwat fris de rest van de namiddag door te komen. Daarnaast bestellen we bruiswater, San Pellegrino zo blijkt. Vreemd genoeg komt een andere ober ineens een witte wijn inschenken; wellicht de begeleider van de eerste gang. We maken er geen zaak van en luisteren gedwee naar de uitleg over de mi-nuit wijn (van druiven die tussen 12u en 5u ’s nachts geplukt en geperst worden). Bijzonder fris!

Bij voorbaat nog even mijn excuses voor het fotomateriaal. Ze zijn genomen met mijn iPhone 4 en overbelicht door de spotjes (met kwalijke schaduwvlekken tot gevolg).

zalm op Russische wijze, biscuit van algen, espuma van wortel en dille-olie
De dille-olie wordt ter plekke over de wortelpuree gegoten. De ober licht nog even toe dat Russiche wijze op gebakken met suiker en zout slaat, al proeven wij de suiker niet echt.

rug van jonge tarbot, tuinboontjes en lychees, abrikozensnoepje en jasmijn met rode boter
De ober omschrijft de tuinboontjes als waterboontjes, maar onze aandacht gaat voornamelijk uit naar die nagemaakte eierdooier. Daarin zit een soort abrikozenconfituur, te zoet naar onze smaak en dat artificiële vliesje errond stoort tevens ietwat. 

Iberisch varken op drie verschillende wijzen, mousseline van tarbaisbonen met truffel, ratatouille, artisjokharten en gereduceerde saus met arganolie
Een mondvol. Deze mond wordt nog voller als de ober zijn uitleg geeft over welke stukjes Ibericovarken geserveerd worden: ik meen mij lomo, presa en secreto te herinneren. Ook wel grappig dat men bij die uitleg het niet kan nalaten om het respectievelijke lichaamsdeel even subtiel aan te duiden. Op en top heerlijke herfstsmaken! Hierbij drinken we nog een glaasje rood, de details ontsnappen mij.

douceur du Jaloa
De rode draad doorheen het dessert is overduidelijk chocolade. De potgrond die bij het schattige bloempotje hoort is een zwarte chocolade met zo’n in-de-mond-knisperende stukjes ertussen. Verder liggen op het bord nog een eetbare bloem, wederom zo’n dubieus eierdooerding, een quenelle van chocomousse en puntjes afgewerkt met bladzilver – naar analogie met bladgoud.

We ronden nog af met een koffie (absoluut niet lekker, volgens mijn gezelschap) en een verse muntthee (uit een onhandig kannetje, want de helft belandt op het tafelkleed). Nadat we de rekening gekregen en volgens mij zelfs betaald hebben, volgen nog wat versnaperingen. Oeps, vergeten! Helaas vallen het watermeloensoepje met een groene granité, de ananas met kokos en de marshmallow wat tegen.

In totaal kloppen we toch nog af op € 150, dus we hebben € 62 opgedaan aan drankjes. Een valletje waar ik in dergelijke restaurants altijd opnieuw in trap. Desalniettemin onthou ik Jaloa als een waardige sterrenzaak. Daar waar de mensen laat lunchen ook, want wij verlaten rond 14u als eersten het restaurant op de Schuitkaai – een voor mijn GPS onbekende straat, waarvan ik nu besef dat de Franse naam wellicht de oplossing gaf.

Mijn auto wordt voorgereden – first time ever – en we navigeren terug richting Vilvoorde.