Een boek van Ellen Verstrepen

Wederom eentje dat ik me liet aanraden door @bendevanhetboek, ondertussen het derde in rij… Ik vind het fijn om debuten te lezen, net zoals bij Niet dat het iets uitmaakt probeer ik dan in het hoofd van de debutanten te kruipen. Hoelang dromen ze al van een eigen roman? Wat triggerde hen om de eerste zin op papier te zetten? Of schreven ze eerst een ander verhaal en stuurden ze dat niet naar de uitgever? Of retourneerde deze laatste het wegens ontoereikend? Hoeveel tijd kostte het om dit boek te schrijven? En hoe zag hun schrijfpatroon er uit? Als een nine-to-five job of onregelmatig en chaotisch? In een doorsneehuis in een doorsneestraat of op een bijzondere afgelegen locatie? Dan denk ik aan een vuur- of watertoren, een cabin in the woods, …

* een heel klein beetje spoilen, een heel klein beetje maar… *

Over naar Oker! Laat ik starten met mijn complimenten voor de cover, want net zoals bij een wijnetiket ben ik wel gevoelig aan de lay-out. En dan de titel: ik vind het doorgaans niet fijn dat ik naar het einde van het boek toe nog niet weet waar de titel naar refereert. Oker stelt je geduld niet op de proef en ik apprecieer ook dat de link doorheen het verhaal telkens terugkomt, als een rode draad met een okergele kleur.

Ik weet niet of het met mijn eigen onrustige stemming te maken had of met het verhaal zelf, alleen duurt het even vooraleer ik echt vertrokken ben in Oker. Naar schatting zo’n honderd pagina’s. Dan gebeurt er iets… Ik word meegezogen in het toch wel trieste leven van An Janssens. Ze neemt alle tijd om haar versie van de gebeurtenissen in detail neer te schrijven. Hoe zij zich voelde, wat ze dacht, soms wat ze zei. Hoe anderen reageerden, keken, bewogen of stil bleven zitten.

Midden in het boek word ik verrast door een tragische gebeurtenis en naar het einde van haar memoires weet je ook dat je het einde nadert. Alleen zag ik de epiloog niet komen… Mensen zien wat ze willen zien.

‘Oker’ holderdebol.comder kopen?