Een boek van Zita Theunynck
Soms is het de cover. Soms de titel. Soms zijn het de goede ratings of commentaren van andere lezers op Goodreads. In het geval van ‘Het wordt spectaculair. Beloofd.’ gaat het om een combinatie van de drie. Qua hooggespannen verwachtingen kan dit dus tellen.
En toch weet ik het op het einde van dit boek niet meteen… Ik land na vrij lang overwegen dan toch op slechts drie Goodreads sterren, zeker minder dan het gemiddelde (4,18) dat debutante Zita Theunynck kreeg.
In ‘Het wordt spectaculair. Beloofd.’ worden we meegezogen in het liefdesverhaal van Anna Christina Helena Van Dyck en Leonard De Laet. De speelse dialogen en daden graven steeds dieper en dieper in de persoonlijkheid en het verleden van Anna en Leonard. Eén ding hebben ze alvast gemeen: ze verloren beiden hun moeder.
Waarom laat mij ik niet gewoon charmeren door de prettig gestoorde ideeën van Anna? Door de heerlijke omschrijving van de voormalige ijsfabriek die Leonards grootouders runden? Door de warmte die van de pagina’s spat als Anna zich ontfermt over Leonards zusje Klara en haar roze pruik? Door de kilte en de wanhoop wanneer Anna keer op keer enkele dagen van de radar verdwijnt?
Damaged souls, dat zijn ze beiden. Ze raken me wel, maar tegelijk bedenk ik een aantal keer dat ik dit als tiener graag gelezen had. Niet dat ik mijn eigen leesgeschiedenis wil onderuithalen of Zita’s debuut niet respecteer, het is gewoon een gedachte die bij pakweg de afgelopen vijftig boeken nooit eerder bij mij me opkwam.
‘Het wordt spectaculair. Beloofd.’ holderdebol.comder kopen?
