De H is van havik

Een boek van Helen Macdonald

Doorgaans komt mijn leesmening relatief goed overeen met wat juryleden van literatuurprijzen – al klinkt dat wat zwaar, boekenprijzen misschien – denken én met enkele andere boekenwurmen waarvan ik hun voorkeuren via Goodreads of Instagram volg. Zo kwam ik bij ‘De H is van havik’ terecht, ook omdat de cover mij aansprak. Alleen kun je al raden hoe dit verdergaat wanneer ik de paragraaf met ‘Doorgaans…’ begin. Dit boek vormt een uitzondering op die gelijklopende meningen. Dit boek krijgt me niet te pakken.

Ik vind het bijzonder moeilijk om de vinger te leggen op de oorzaak. Want er zijn zelfs een aantal punten die mij zouden moeten aanspreken… Schrijfster en hoofdpersonage Helen Macdonald is historica van opleiding, net als ik. We verschillen wel in de carrière die daarna volgt. Want zij koos voor een academische loopbaan; zelf ben ik uiterst tevreden met mijn professionele keuze voor de privé-sector.

Helen ziet het temmen van haar havik Mabel als een soort rouwproces, om het verlies van haar vader te verwerken. Terwijl ze haar eigen evolutie met de roofvogel omschrijft (van in huis oefenen over vliegen aan de lijn tot vrij vliegen), springt ze telkens naar de lotgevallen van een zekere White uit de jaren dertig die er minder goed (dan Helen) in slaagt om zijn havik Gos af te richten. Hij schreef er The Goshawk over en gedurende haar africhtperiode – en dus tevens rouwproces – herleest Helen zijn relaas.

Dit is een autobiografie en The Goshawk bestaat bijgevolg echt als boek. Alleen voel ik er niets voor om het te lezen. Omdat ik niets met dieren (laat staan met roofvogels) heb en omdat ik niet lijk te vallen voor deze bestseller.

 

‘De H is van havik’ holderdebol.comder kopen?