Zondagochtend breekt aan

Een boek van Nicci French

Telkens wanneer ik opvang dat er een nieuwe dag in de Frieda Klein reeks is aangebroken, moet ik naar de boekhandel en die iets meer dan 300 pagina’s uitlezen… Bij de zondagochtend voel ik meteen iets dubbel, want ik ga ervan uit dat dit het afscheid van Frieda Klein wordt. Ergens halfweg het boek neem ik toch even de moeite om de achterflap te lezen en daar staat dat er in totaal acht delen zullen zijn. Achtwerf hoera!

Meteen lees ik verder met een lichtjes andere insteek: dit wordt niet de ontknoping rond Dean Reeve, de gruwelijke man die Frieda tegelijk bedreigt en beschermt. Eigenlijk doe ik tegelijk bijzonder hard m’n best om niet té snel te lezen, want ik weet dat ik aan dit tempo na een paar dagen door deze zevende thriller ben. Vergeefse moeite. Het is sterker dan mezelf, ik lees en lees en lees en kan pas écht ademhalen als ik de laatste bladzijde omsla.

Over het verhaal zelf zal ik niet veel prijsgeven. Daarvoor moet je het boek zelf maar lezen. Wel doe ik dit keer speciaal mijn best om vroegtijdig – en dus gelijktijdig met Frieda -tekenen te bespeuren van wie het mogelijk gedaan kan hebben of betrokken kan zijn. Hoeveel tijd ik ook spendeer aa het kijken van crimiseries van diverse origine (Brits, Scandinavisch, …), deze psychoanalytica blijft mij en de rechercheurs in het boek verbazen met haar onfeilbare en razendsnelle instinct.

Net zoals in de andere delen uit de reeks blijft het boek aanzetten tot niet-toeristische verkenningstochten doorheen Londen. Frieda Klein wandelt zoals altijd uren- en kilometerslang door haar stad en ze belandt – steevast op zoek naar aanwijzingen of eerder bewijzen die haar instinct kunnen staven – in de minder centrale delen van Londen. Daar waar pakhuizen leegstaan of nieuwbouwprojecten in de steigers (blijven) staan.

En dan wordt het nu dus een jaar wachten op la grande finale

 

‘Zondagochtend breekt aan’ holderdebol.comder kopen?