Een boek van Jeroen Olyslaegers
Deze roman past in het categorie ‘Kennismaken met auteurs waarvan ik nooit eerder een roman las’. De extra trigger volgde toen Jeroen Olyslaegers tijdens het openingsweekend van De Krook – sinds eind maart mijn werkplek en tevens de gloednieuwe bibliotheek van Gent – zijn boek kwam aanprijzen en ik toevallig dienst had aan de ingang van de zaal waar de lezing plaatsvond.
De wereldoorlogen interesseren mij. Niet in die mate dat ik per se lid wil worden van een heemkundige kring in één van de frontgemeenten, maar als historica die een thesis schreef over de Eerste Wereldoorlog (‘Nieuws van het westelijk front – De prentbriefkaart als propaganda-instrument tijdens de Eerste Wereldoorlog’) met professor Bruno De Wever als promotor kan ik niet anders dan belangstelling tonen voor 1914-1945.
Pas na het omslaan van de laatste bladzijde krijg ik door dat ‘Wil’ het derde deel vormt van een trilogie. Deel 1 genaamd ‘Wij’ (20019) en deel 2 genaamd ‘Winst’ (2012) gaan dus vooraf aan ‘Wil’ (2016) en dat brengt me meteen bij het voornemen om ook de andere twee delen toe te voegen aan mijn TO READ lijstje op Goodreads.
Hoofdpersonage Wilfried Wils leren we kennen als een oude man die terugblikt op zijn leven door zaken neer te schrijven voor zijn achterkleinzoon. Via deze schrijfsels maken we kennis met de jonge Wilfried kennen die als enige zoon opgroeit in een doorsnee Antwerps gezin en tijdens zijn middelbare schooltijd bijles krijgt van ene Nijdig Baardje. Dankzij deze laatste kan hij vanaf het begin van de oorlog aan de slag als politie-agent – en kan hij zo vermijden om naar Duitsland afgevoerd te worden als werkkracht. Op het politiekantoor leert hij Lode (de zoon van een beenhouwer en later zijn beste vriend / schoonbroer) kennen. Doorheen het ganse verhaal wordt Wilfried heen en weer geslingerd tussen collaboratie en verzet – verpersoonlijk door twee personen die een belangrijke impact op zijn leven uitoefenen, namelijk de eerder genoemde Nijdig Baardje en Lode.
Noem hem een tweezak, maar tegelijk begint het mij …eigenlijk voor de eerste keer… te dagen wat zo’n bezetting betekende voor een jongeman. Je lijkt vanuit de geest van Wilfried zijn keuzes meermaals te begrijpen, al kun je van op een afstandje met de beste wil van de wereld niet akkoord gaan zijn met zijn daden. Je leest dat velen hem een klootzak vinden of noemen, alleen voel je zelf geen shock. Of ben ik de enige die dit zo ervaart? Indien ja, help! Dat confronterende element in mijn kennismaking met Jeroen Olyslaegers zette mij ertoe aan het boek met vijf en meteen ook het maximum aantal sterren te bekronen in Goodreads.
‘Wil’ holderdebol.comder kopen?
