Een boek van Paulien Cornelisse
Ooit schreef ik Waarom Paulien Cornelisse en ik best wel vriendinnen zouden kunnen zijn en ik kan alvast verklappen dat dat gevoel overeind blijft na het lezen van haar eerste roman(netje) ‘De verwarde cavia’. Dat bracht ze trouwens geheel onafhankelijk uit.
••• pas op voor de spoilers •••
Ik hou van de manier waarop ze eenvoudige dingen zo herkenbaar en tegelijk hilarisch kan verwoorden. Iedereen die ooit een kantoorjob uitoefende begint bij het lezen van dit boek gegarandeerd de personages en de situaties te mappen op eigen ervaringen. Dat het hoofdpersonage eigenlijk een cavia – meer bepaald een verwarde cavia – is, maakt het geheel enkel absurder.
Cavia werkt op de afdeling Communicatie van een niet nader gespecificeerd kantoor dat afhangt van een niet nader gespecificeerd moederconcern. Haar communicatietalenten blijken eerder onbestaand, al lijkt dat niemand écht op te vallen. Ze kan zelfs de verantwoordelijke Communicatie (Enzo, ook een cavia, maar dan wel een langharige) van het moederconcern charmeren als collega en later vaste vriend. Dat hij na een offsite en zijn complete keynoteramp aldaar aan de deur wordt gezet, creëert bij onze cavia nog meer verwarring. Want moet ze nu meestappen in zijn goulashbusavontuur en samen met hem de o zo hippe street food festivals afschuimen? Of ze moet ze blijven trachten zich overeind te houden met geheel toevallige succesjes als haar nieuwsbrief met titel ‘Boswandeling’?
De perfecte ochtendbadlectuur, door iedere morgen een paar van de hyperkorte hoofdstukjes te consumeren zette ik daarna vrolijk koers naar … -euhm- … kantoor!
‘De verwarde cavia’ holderdebol.comder kopen?
