Een boek van Anna Enquist

Ondertussen nummertje zes uit de Verborgen Parels app… De naam Anna Enquist zei me niets, maar ik was wel benieuwd naar ‘wat dat precies is met die piano’.

Zelf speel ik piano. Of beter gezegd: speelde ik piano. Ergens tussen mijn eerste en vijfde middelbaar volgde ik een aantal jaar piano als tweede instrument (naast dwarsfluit als eerste instrument – voor de nieuwsgierigen). Ondertussen is het meubel verhuisd naar Gent en staat het al een aantal jaar in onze living. Alleen kom ik niet aan spelen toe… Ieder jaar met Nieuwjaar neem ik het mij voor, misschien iets voor 2016?

* spoiler alert *

Maar dus: ik speelde piano en toch kan de verhaallijn met de Goldbergvariaties mij niet echt boeien. Wat moet dat dan zijn voor lezers die niets van muziek in het algemeen of piano in het bijzonder kennen? Doorheen de verschillende delen zoekt de moeder / pianiste verklaringen in dit dertigdelig muziekstuk van Bach. Ze grijpt terug naar het levensverhaal van Johann Sebastian Bach en naar herinneringen met haar dochter en in de marge tevens haar zoon. Doorheen het ganse boek voel je door de manier waarop ze terugblikt dat er iets met de dochter is. Dat ze wellicht niet meer leeft, of toch niet meer op de manier waarop ze voorheen leefde. Haar weg zoekend in het volwassen leven, vakanties met vriendinnen of een liefje ondernemend, … De lezer leert de dochter steeds beter kennen en vormt zich geleidelijk aan een beeld van de – naar mijn persoonlijke mening – wellicht amusante jongedame. Iemand waarmee ik wel bevriend zou willen zijn. De laatste tientallen pagina’s blijkt inderdaad dat de dochter niet meer leeft: de dode hoek van een vrachtwagen betekende haar dood. Ook hier ziet de moeder een parallel met Bach die zijn jongste zoon uit zijn eerste huwelijk overleeft.

Op zich wel zware en tegelijk gevoelige materie. Alleen slaagt Anna Enquist er helaas niet in mij écht te raken…

‘Contrapunt’ holderdebol.comder kopen?