Geheime kamers

Een boek van Jeroen Brouwers

Ik doe een poging om kennis te maken met nieuwe auteurs – niet in de zin van debutanten, maar nieuwe auteurs voor mij. Jeroen Brouwers is zo iemand. Wel straf dat ik nog nooit iets van deze man las, want hij schreef al tientallen boeken en andere schrijfsels. ‘Geheime kamers’ dateert uit 2000. Ik koos ervoor om de dwarsligger te lezen, af en toe vind ik zo’n handtasformaat wel eens handig.

Geheime kamers

Tijdens het lezen bedenk ik ineens dat de cover niet klopt: centraal in het boek staat Daphne Uitwyck. Ze is een bekende operasopraan, de echtgenote van een (althans bij de aanvang van het boek) gerenommeerde professor in de geschiedenis en de platonische liefde van hoofdpersonage Jelmer van Hoff. Haar merkwaardige uiterlijk wordt door haar aanbidder Jelmer meermaals omschreven: strowit haar en een bijna doorschijnend witte huid. Dus kloppen de donkere haren bij de naakte dame op de omslag niet.

Jelmer leerde Daphne in zijn studententijd kennen als het liefje van zijn beste vriend Nico. Hij was meteen van slag. En dat is twintig jaar later niet anders als hij haar terugziet op de inauguratie van zijn jeugdvriend Nico. Geleidelijk aan wordt duidelijk dat Daphne haar leven opdeelt in publieke en geheime kamers – in deze laatste brengt ze (zoals het adjectief al doet vermoeden) geen tijd door met haar eega. Ook Jelmer trekt ze al brieven schrijvend en telefonerend mee richting haar persoonlijke ruimte. Meer zeg ik daar niet over. Dat mogen jullie zelf lezen. Vooral doen.

Ik moet toegeven dat ik hou van auteurs die mij af en toe een zin doen teruglezen. Niet omdat ik de desbetreffende zin niet begrijp, wel omdat ik getroffen ben door de woordelijke schoonheid ervan. Meneer Brouwers verleidt mij er meermaals toe. Fijn!

‘Geheime kamers’ holderdebol.comder kopen?