Woesten

Een boek van Kris Van Steenberge

Het was al even geleden dat ik na één of twee bladzijden meteen in een boek zit. Kris Van Steenberge heeft er zo eentje geschreven: Woesten, zijn debuut dan nog wel. Het West-Vlaamse dorp vormt het decor; de meeste gebouwen en persoonsnamen zijn echter verzonnen of hoogstens geïnspireerd op. Nu ik het uit heb, gaf ik het boek aan een collega die in dat dorp woont met de woorden “Aanrader!”.

9289_woesten

Ik geef toe dat ik eerst wat weigerachtig stond tegenover opnieuw over de Eerste Wereldoorlog lezen, na alle festiviteiten rond het 100-jaar-geleden-zijn en vrij onlangs ook Oorlog en Terpentijn. Maar net zoals het pas genoemde boek, begint Woesten al eerder – de eeuwwisseling – en focust het op enkele personages in plaats van op de loopgraven. De oorlog maakt een deel uit van het verhaal en toch is het geen oorlogsverhaal.

Vier personages, één gezin – of wat de vorm (vader, moeder, twee kinderen – een tweeling dan nog wel) doet vermoeden. Vader Guillaume, moeder Elisabeth, de tweelingbroers Valentijn en Nameloos. Vier perspectieven, vier persoonlijke getuigenissen vol pijn en toch ook weer schoonheid.

Het is niet zoals bij pakweg Griet Op de Beeck dat ik om de zoveel tijd woordelijk ontroerd raak door één bepaalde zin – en die meteen wil delen. Bij Kris Van Steenberge primeert het verhaal als geheel, van pagina 1 tot 384. En ik heb er bijzonder hard van genoten…

‘Woesten’ holderdebol.comder kopen?

 

2 thoughts on “Woesten

Comments are closed.