Een boek van Arnon Grunberg
Mijn eerste kennismaking met Arnon Grunberg was bijzonder onaangenaam: zijn boek De asielzoeker lag mij helemaal niet. Zo erg niet zelfs dat ik mij aan het eind van mijn book review afvraag: “Wat nu? Moet ik Grunberg nog een kans geven? Of concludeer ik na dit eerste boek best simpelweg dat hij mijn type schrijver niet is?”. Meteen volgen een aantal reacties, waaronder de tip om ‘De man zonder ziekte’ te gebruiken als tweede kans. Maar het zijn uiteindelijk zijn stukken voor De Correspondent over de hotelmens en ‘Thuis ben je waar…’ die mij over de streep trekken.
Al na een paar bladzijden voel ik het: dit leest anders, dit ligt mij. Meer zelfs, ‘De man zonder ziekte’ overtuigt mij van het feit dat we op verkeerde voet gestart zijn. Ja, ik zal verder in Grunbergs oeuvre duiken.
In ‘De man zonder ziekte’ schetst Arnon Grunberg de vrij ongelofelijke lotgevallen van Samarendra – kortweg Sam – Ambani, een Zwitsers architect met Indiase roots. Door een designwedstrijd van het World Wide Design Consortium met als opdracht een operagebouw in Bagdad te ontwerpen, belandt hij in Irak. De reis verloopt niet zoals gepland en dat is een understatement van de zuiverste soort. Wanneer hij later met zijn partner aan een bibliotheek / bunker voor Dubai werkt, raakt hij ook daar verstrengeld in een web zonder uitweg.
De linken naar waargebeurde feiten zijn er. De verhaallijn is geniaal geconstrueerd.
Ik ben verkocht.
‘De man zonder ziekte’ holderdebol.comder kopen?
