Het Huis van Alijn zet dezer maanden de jaren ’80 centraal… Met 1983 als geboortejaar vind ik dat een vermakelijk voornemen. Het is met andere woorden #tijdvoor80! Kleine bemerking daar dat ik die nochtans vrij eenduidige hashtag maar niet kan memoriseren. #80wasprachtig en consorten strijden steeds om mijn top-of-mindness.

Hoe draait het Huis van Alijn die klok terug? Door een kamer in te richten in hun museum, nog work in progress weliswaar. Door een vermakelijk boek (boordevol Isabelle A, Flik Flak horloges, ‘Pump up the jam’ en plakkaatverf) uit te brengen.

Door een blog met #tijdvoor80 dashboard te creëren. Zo’n dashboard is op een evenement uiteraard een dankbare tool om wat extra conversatiestof rond te blazen. Zeker als er dan ook nog eens gevraagd wordt om een foto uit de jaren ’80 mee te brengen naar het Huis van Alijn. Jeugdsentiment doet iets met mensen.

Dat doe ik, met een foto van mijn Eerste Communie – de enige foto uit de oude doos die niet in hometown Westrozebeke ligt. Ja, dat meisje links op de tweede rij met bruine pagekop, oranje trui en witte kanten kraag ben ik. Wellicht lees ik een schuldbelijdenis of een voorbid (als dat het enkelvoud van voorbeden is) voor. Tot mijn vergezellende vriendin er op wijst dat zij geboren is in 1982 en haar Eerste Communie in 1989 at. Mijn foto is (wegens mijn geboortejaar 1983) dus eentje uit 1990. Oeps! Foutje!

Voor de rest was de #tijdvoor80 soirée best fun. Georganiseerd door het frisse team van Walkie Talkie. Meteen ook mijn eerste IRL kennismaking met old-time-twitter-contacten @andrewvassallo en @mariemaitre – en hun gezellin Valérie. Voor de rest een beetje weinig mensen. Wie maalt daar echter om als er cocktails van Jigger’s, minigehaktballen van Ball’s & Glory, nostalgisch foute petit-four’kes en 80s tunes van @boskabout zijn? Ook een leuke babbel trouwens met Laurent enerzijds en Sarah anderzijds (een voormalige medestudente uit mijn opleiding Geschiedenis) van het Huis van Alijn.

Omdat mijn vriendin en ik de verhouding cocktails versus vaste voeding een beetje fout inschatten, besluiten we toch om achteraf nog voor een kleine portie sushi te gaan. Het is gelukkig slechts paar tientallen meters wandelen tot aan Ikura Sushi…

B.A. zag dat het goed was!