De ondraaglijke lichtheid van het bestaan

Een boek van Milan Kundera

De achterflap enthousiasmeerde mij niet meteen wegens een lichte afkeer voor té filosofisch. Desalniettemin overtuigde een collega mij om toch mijn tanden te zetten in deze klassieker van Kundera. Mijn niet zo formeel uitgesproken voornemen om dit jaar wat van de Boekentop 2012 (beetje misleidend benoemd, want eigenlijk de top 100 romans aller tijden) uit De Tijd te lezen, helpt uiteraard ook wel.

Kundera-Ondraaglijke

Uiteindelijk beviel dit verhaal over Tomas, Tereza, Franz en Sabina wonderwel. Het prikkelt omdat het persoonlijke levens vermengt met de grotere geschiedenis en de gevolgen van De Praagse Lente in het bijzonder. Iets te veel seks naar mijn eerder preutse mening. Beethoven en Anna Karenina als rode draden zijn dan weer wel mijn ding. Bovendien zo’n soort boek waar je na bepaalde zinnen niet anders kunt dan even pauzeren en denken: “Wat is dit verdomme goed bedacht en geschreven!”.

Een voorbeeldje?

Kun je niet iets nieuws voor me verzinnen? Die zin omvat de gehele verdoemenis van de mens. De mensentijd draait niet in een cirkel, maar snelt in een rechte lijn vooruit. Dat is de reden waarom de mens niet gelukkig kan zijn, want geluk is het verlangen naar herhaling. Ja, geluk is het verlangen naar herhaling.

Het is een erg flauwe opmerking, maar ineens bedenk ik dat FC De Kampioenen fans wel erg gelukkige mensen moeten zijn…

‘De ondraaglijke lichtheid van het bestaan’ holderdebol.comder kopen?