We moeten het even over Kevin hebben

Een boek van Lionel Shriver

Een vriendin trakteerde mij op “We moeten het even over Kevin hebben”, begeleid door de mededeling dat een andere leesgrage vriendin en haar zus zwaar onder de indruk waren. Met verder nog talloze “En de film is ook goed!” opmerkingen op zak startte ik in deze kanjer van meer dan 600 pagina’s met superstrakke verwachtingen.

SPOILER ALERT ••• Iemand die de film gezien heeft, vertelt mij dat deze volledig anders is opgebouwd dan het boek… Als je de film nog wil bekijken (los van het boek), stop je hier beter met lezen!

Al na het eerste hoofdstuk / de eerste brief van Eva Khatchadourian (de mama van Kevin) aan Franklin Plaskett (de papa van Kevin) beaam ik hun enthousiasme. Het duurt voor mij wel even vooraleer ik in leestrance geraakte, waarmee ik bedoel dat ik quasi elk vrij moment benut om verder te lezen en het boek overal mee naartoe sleur.

Lionel Shriver slaagt er in om een levensecht beeld te scheppen van een complexe moeder-zoon-relatie. Complex is allicht nog een understatement. Eva schrijft in haar brieven pakkend intiem over haar (ongeboren) zoon en de moordpartij die hij op zijn middelbare school aanrichtte enkele dagen voor zijn zestiende verjaardag.

De auteur vindt een mix tussen het persoonlijke leed en de nieuwsberichten rond high school shootings die wij allemaal kennen – denk aan Columbine, een tragedie waarnaar men in het boek refereert. Evenzeer raakt het verhaal door de hoge graad van herkenbaarheid en ook weer niet. Eva slingert de lezer voortdurend heen en weer tussen alledaagse gezinssituaties en bevreemdend moederlijk gedrag. Een paar keer schrok ik zelfs op door scènes die zo uit mijn eigen leven lijken te komen. Wanneer het gezin van een knus huurappartement verhuist naar een ruime woning in een buitenwijk, kan Eva moeilijk afscheid nemen van de rommelige meubels en accessoires. Of wanneer de moeder van de 10-jarige Eva een al subtiel aangekondigd verrassingsfeestje organiseert, slaagt ze er niet in haar overduidelijke teleurstelling te verbergen. Treffend.

Hoewel je al 500 pagina’s lang weet wat er zit aan te komen, verrast het einde toch en blijf je aangeslagen achter zonder hét antwoord. Het antwoord op de vraag of iemand intrinsiek slecht kan zijn vanaf de geboorte of zij als moeder een vingerwijzing verdient.

‘We moeten het even over Kevin hebben’ holderdebol.comder kopen?

 

1 thought on “We moeten het even over Kevin hebben

  1. Misschien moet je even waarschuwen voor spoiler!
    Het boek klinkt eigenlijk helemaal anders (opgebouwd) dan de film… Wil ik zeker ook eens lezen. Misschien moet je toch voor deze ene keer uitzondering maken op je geen-film-na-boek-en-vice-versa-regel?

Comments are closed.