Een boek van Haruki Murakami

Laat me eerlijk zijn. Ik heb sterk getwijfeld om het boek na een pagina of 30 terzijde te leggen en nooit meer terug te openen. Maar ik kan het niet. Ik slaag er simpelweg niet in om een boek niet uit te lezen. Dus ging ik door tot en met pagina 399 en sloot deze tweede Murakami op mijn reading list (na Norwegian Wood) met een vreemd gevoel.

‘Hard-boiled Wonderland en het einde van de wereld’ vertelt een buitengewoon verhaal dat zich afspeelt in Japan met in de hoofdrol een 35-jarige wetenschapper – wiens naam zelfs niet genoemd wordt, besef ik nu pas.

Doorheen het boek alternenen de hoofdstukken die zich afspelen in twee parallelle werelden, of misschien beter twee parallelle circuits in het bewustzijn van de jonge wetenschapper. Enerzijds het hedendaagse Tokyo waar het Systeem en de Fabriek een informatieoorlog uitvechten met respectievelijk Calcutecs en Semiotecs als huurlingen. Anderzijds de Stad waar mensen zonder schaduw en dito geest leven en waar enkel eenhoorns zich zowel binnen als buiten de muur mogen – moeten zelfs – begeven.

Klinkt dit allemaal een tikkeltje merkwaardig? Wellicht, dat is het verhaal ook. Hoewel ik in eerste instantie niet van plan was om het boek uit lezen, deed ik dat toch. Ik heb er geen spijt van. Ik ben er niet wild van. Ik las het gewoon uit.

‘Hard-boiled Wonderland’ holderdebol.comder kopen?