Het klopt, wat Sofie Lemaire vanavond op Studio Brussel vertelde.

Poëzie is doorgaans iets minder toegankelijk dan proza. Poëzie verliest zichzelf dikwijls in nutteloze complexiteit – noem het de heerschappij van het tussenderegeldom. Poëzie ligt soms zwaar op de maag. Maar bij gelegenheid stoot je (al dan niet via een tussenpersoon) op toegankelijke pareltjes. Gedichtjes met de klemtoon op de lettergreep “dicht”. Ze brengen jou dichter bij de poëzie, de auteur ervan, het verkondigde idee en soms ook wel jezelf.

Mijn (en Sofies) persoonlijke favoriet uit de aangehaalde dichtbundel – of althans wat er online van terug te vinden valt. Bij deze meteen ook mijn excuses om de weinig seizoensverantwoorde keuze.

Siberië

Geef me je jas
van bont van teddyberen.
Leg je arm om me heen
en al je winterkleren.
Zoen me
tot ik warm word.
Zoen me
tot ik spin.
Trek je eigen huid dan uit,
stop mij eronder in.
Sus me met je hartslag:
wij ons wij ons wij ons.
Maak van dit veel te grote bed
een heel klein fort van dons.

Bart Moeyaert
“Verzamel de liefde”
Em. Querido’s Uitgeverij BV 2003
www.bartmoeyaert.com