In de Embarcadero buurt van San Francisco met z’n vele pieren vind je EPIC Roasthouse, een plek waar dus vooral geroosterd wordt. De gemiddelde mens en in het bijzonder man (ja, ja, cliché en zo) denkt wellicht aan een hoogwaardig stuk rundvlees: dry aged, van een bijzonder ras, misschien gedeeld met iemand anders. En toch heb ik zin in vis…
De opties zijn sint-jakobsvruchten (at ik een paar dagen voordien al), marktvis = zalm (at ik tevens een andere dag voordien) en een in de houtoven geroosterde volledige vis = forel. Het gerecht luidt voluit ‘wood oven roasted whole fish, fava bean pesto, braised baby fennel, wild ramps and Meyer lemon’. Dat die ‘wild ramps’ wilde uien of lenteuien zijn, weet ik ondertussen. De ‘Meyer lemon’ moet ik daarentegen even googlen, maar blijkt een citrusvrucht afkomstig uit China te zijn. Om te delen met de anderen aan tafel worden nog een aantal sides besteld: ‘grilled California asparagus, sauce bernaise’ en ‘sautéed spinach, garlic confit’. Als koolhydraten – even vergeet ik alles wat ik van Pascale Naessens leerde – vraag ik ’truffle whipped potatoes’.
We wachten af met een voortreffelijke witte wijn en wat brood. Verbazend snel voor zo’n grote groep die à la carte eet volgen onze borden…
Uit de foto kun je het misschien niet meteen afleiden, maar de forel heeft absoluut andere afmetingen dan het visje dat wij hier in België kopen… Echt een stevig beest! De vis smaakt super en is mooi geroosterd. Het dikste stuk van de vis (vlakbij de kop) is helaas net niet gaar genoeg, waardoor het vlees niet goed van de graat komt. Gelukkig enkel op die beperkte plek… De inkepingen in het vel maken het fileren wel moeilijk, wat iemand uit het gezelschap terecht opmerkt. Maar eigenlijk wil ik geen kritiek geven, want deze forel en alles er rond is zo hard mijn smaak. Vis uit de oven, de venkel, de andere groenten. Ook de bijgerechten zijn simpelweg hemels: nog mooi beetgare gegrilde asperges met een luchtige béarnaise en heel kort gestoofde spinazie. My type of food! De aardappelen met truffel blijken lekkere puree doch eigenlijk overbodig bij dit gerecht te zijn.
De ‘whole fish’ bevalt mij dus enorm, zo enorm zelfs dat ik de rest van de avond met buikpijn rondloop. Veel te veel te veel gegeten… Dan denkt een mens eens voor licht te kiezen! Gelukkig volgt er nog een avondwandeling langs het water. Goed in- en uitademen, en vooral voornemen om het in België terug lichter aan te pakken.