Mijn eerste Jamie Oliver ervaring bij Fifteen in Amsterdam classeerde ik niet meteen bij de overdonderende eetervaringen. Bijgevolg trek ik met enige terughoudendheid richting Barbecoa in Londen. Ik reserveerde een tweetal weken op voorhand online; omdat ik nu eenmaal een tot-in-de-puntjes-plannertje ben.

Na enig speurwerk vind ik de ingang van dit BBQ-restaurant dat deel uitmaakt van een grotere shopping mall, al helpt de omschrijving ‘met zicht op St Paul’s Cathedral’ natuurlijk wel. Beneden wacht een jongeheer me op die meedeelt dat ik een verdiep mag stijgen en daar krijg ik een tafeltje toegewezen in de ruime en tot de nok gevulde zaal. Rondom mij zie ik veel hout, metaal, beige en zwart. Zonder meer erg stijlvol, maar daarom niet meteen mijn persoonlijke stijl. Dat uitzicht op de kathedraal is vanzelfsprekend wel top!

Aan aandacht van de obers zal het mij in ieder geval niet ontbreken… Ik krijg de verschillende kaarten (eten / drank algemeen / wijn in het bijzonder). Meteen bestel ik een grote fles water en een prosecco cocktail genaamd ‘Barby 75′ met prosecco, Haymen’s Gin, limoen en rabarber (£ 9).

Bij wijze van voorgerecht kies ik de ‘surf & turf oysters’ (£ 12 – crispy chicken & Maldon oysters, pickles, apple slaw & spiked tomato dip). De houten plank met dit gerecht verschijnt quasi meteen na mijn besteling, waardoor ik even denk dat het om een amuse gaat. Maar die oesterschelp zegt iets anders. De beignets van oester en kip zijn heet en heerlijk – al is het wel even wennen aan de textuur van gefrituurde oester in mijn mond. Het doet mij lichtjes aan kalfszwezerik denken. Onder de schelp ligt een fris slaatje van appel en witte kool, pit gegeven door wat Spaans pepertje. De tomatendip valt zoals verwacht wat flauw uit. Desalniettemin een geslaagd – en minstens zo belangrijk: licht – voorgerecht. Want er moet nog 250 gram steak in mijn maag passen.

Ondertussen besluit ik om te passen voor wijn en het verder bij mijn fles water te houden. Dan volgt wat Barbecoa Barbecoa maakt: een gebarbecued stuk (runds)vlees. In mijn geval gaat het om dry-aged rump steak met ‘charred aubergine, shallots, tomato, chilli & sweet marjoram’ (£ 20). Tegen mijn verwachtingen in is de laatste opsomming van ingrediënten terug te vinden in een soort stoemp, weliswaar een erg smaakvolle stoemp. Het vlees ziet er op mijn (amateuristische) foro misschien wat zwart uit. Desondanks alle lof voor dit stuk toprund! Hun medium helt voor mij wel meer naar à point dan naar saignant, maar ik vergeef het Jamie zonder pardon. De ‘ash cooked sweet potatoes’ (£5 – jalapeno & coriander salsa) zijn tenslotte subliem. Sowieso heb ik al iets met zoete patat en deze Aziatische twist gaat verrassend goed samen met het mediterrane van de steak.

Goedgevuld en goedgemutst wandel ik terug buiten. Langs St Paul’s, over de Millennium Bridge, rond Tate Modern tot aan citizenM London Bankside. Altijd fijn als een idool zijn status waarmaakt! En de relatieve ontgoocheling van Amsterdam is doorgeslikt.