Een film van Geoffrey Enthoven

Als Vlaamse-film-fan stond Hasta La Vista allicht op mijn filmlijstje. Volgens een vriend die meewerkte aan de opnames in Spanje een absolute aanrader. Volgens de jury en het publiek op het Filmfestival van Montréal idem dito.

En dat ik hun mening onderschrijf!

Hasta La Vista beroerde van openingsscène tot eindgeneriek. Ik heb oprecht en luidop gelachen, wat een zelfzaamheid genoemd mag worden met bewegend beeld als aanleiding. Ik heb even geslikt, wel geen traan gelaten. Applaus ook voor de acteerprestaties! Robrecht Vanden Thoren bekoorde al in De Laatste Zomer (een film van Joost Wynant met tevens de immer degelijke Gilles De Schrijver), doch in Hasta La Vista beklijft hij. Het kleine zusje Kimke Desart verrast als toptalent in wording!

Sommigen zullen de film lichter uitvallen vinden dan pakweg Rundskop of De Helaasheid Der Dingen. Dat klopt. En toch bewonder ik dat de regisseur bij het nekvel pakt en in dezelfde scène nog op de lachspieren werkt. Rond een onaangesneden en taboebeladen onderwerp dan nog wel.

…