Bram Vanparys, de singer-songwriter achter The Bony King of Nowhere, speelde vandaag een thuismatch. Op Boomtown tijdens de Gentse Feesten, gelukkig voor de fans binnen en dus regenvrij in de Handelsbeurs.

Een duo jetons per persoon als vergoeding voor een binnenconcert vinden wij schappelijk. Dus gaan wij à l’improviste luisteren. Last minute, want mijn Gentse Feesten zijn – in tegenstelling tot mijn nogal lijstjesachtige aard – niet in een planning gegoten. Tijdens het laatste nummertje van de opwarmer wiens naam ik – eerlijk is eerlijk – alweer vergeten ben, schuiven we de zaal binnen en sluiten we achteraan bij de talrijk opgekomen fans aan.

Bram klinkt zo breekbaar en vastberaden tegelijk. Zo ingetogen en overtuigend tegelijk. Hij legt het juiste tempo in z’n set door akoestisch af te wisselen met de volledige bezetting. Hij pakt de zaal probleemloos in met z’n muziek die onder jouw huid kruipt. Maar tevens door z’n verlegen bindteksten. Deze bindteksten ontbreken grotendeels. En als hij iets zegt, is het in de trant van “Ik ben nog altijd een votte babbelaar” of “Bedankt om te komen luisteren”.

Eén van mijn persoonlijke favorieten…

♪ ♫ Today, I leave it all behind… ♫ ♪

Alas my love!
Eleonore!